Hoeveel rijker zou het zijn als we onze vrouwelijkheid niet meer hoeven weg te stoppen om serieus genomen te worden en om carrière te kunnen maken. Als we, mannen en vrouwen, de kwaliteiten die we vrouwelijk noemen juist inzetten om ons werk leuker te maken, de wereld beter. Zo besloot ik mijn column van Oktober.
In Januari stond er in Trouw een artikel van Daan Borrel over het moederschap. Daan Borrel is schrijfster en journalist. Toen ze jaren geleden besloot feminist te zijn vroeg ze zich af of kinderen krijgen daar wel bij paste. Nu ze een kind heeft vraagt ze zich af of ze wel een feministische moeder kan zijn. Ze onderzoekt zowel haar eigen ervaringen als die van andere vrouwen die moeder werden. Ook vergelijkt ze zichzelf met haar partner.
Wat ze ontdekt is dat zij, als hun kind 6 maanden oud is, nog steeds veel verwarder is dan haar partner. Ze krijgt minder werk af dan hij. De vrouwen die ze interviewt, die al wat langer moeder zijn, zijn inmiddels gewend aan de combinatie van moederschap met werk. Ze vinden het een voordeel dat ze, eenmaal moeder, het zich niet langer kunnen permitteren om avonden lang door te werken. Het resultaat van lang doorwerken is vaak niet eens beter. Zelf kan Daan inmiddels ook zien dat er iets goeds zit in tijd moeten maken voor zorgen voor een ander wezen. In mijn woorden: Er zit iets goeds in de overgave aan iets wat je ‘overkomt’ en waar je voorlopig even aan vast zit, zoals bijv. een kind. Het relativeert het belang van dingen zoals werk, kledingkeuze, social media, etc. Sommige vrouwen vinden zelfs dat ze beter worden in hun werk doordat ze er minder mee geïdentificeerd zijn.
Is dit de kracht van vrouwelijkheid? Het eigen belang opzij kunnen zetten? Zorgzaamheid? Mensgericht zijn? Ik vind het moeilijk om het precies te vatten en voel ook direct iets opstandigs. Kan je dat vrouwelijk noemen, vraag ik me af. Daarbij zie ik direct ook de valkuil hiervan. Er zijn zoveel mensen, het merendeel vrouwen, die juist burn-out raken door te vaak hun eigen belang opzij te zetten.
Vrouwen krijgen kinderen en dat zet hun hele systeem tijdelijk op de kop. Als alles zich weer settelt in een nieuwe constellatie blijkt dat wat vroeger zo belangrijk was – werk, uiterlijk, breed geïnformeerd en geïnteresseerd zijn - ineens minder belangrijk is, omdat het nieuwe kwetsbare leven, dat nog volledig afhankelijk is van de ouders, alles in een ander perspectief heeft gezet. Er ontstaat een nieuwe mindset die waardevol is, niet alleen voor het kind maar ook voor de moeder én de maatschappij.
Deze nieuwe mindset, waardoor we kennelijk automatisch geneigd zijn allerlei vroegere doelen en drijfveren naar achteren te schuiven, kan ook ontstaan bij andere levensveranderende gebeurtenissen, zoals de dood van een geliefde of intensieve zorg voor een partner of ouder, een scheiding of verlies van werk. Zorgzaamheid en mensgericht zijn is niet slechts het domein van vrouwen die kinderen krijgen.
Het zou zonde zijn om deze waardevolle eigenschappen, die we soms pas door grote gebeurtenissen in onszelf ontdekken, opzij te zetten om serieus genomen te worden op de werkvloer.
Jikke Verhulst
“Ik schrijf graag en veel. Ik schrijf dagelijks om dossiers van mijn cliënten bij te houden, maar ik kruip ook soms gepassioneerd achter het toetsenbord als ik iets lees in de krant waar ‘niets van klopt’ of waar iets heel belangrijks aan ontbreekt. Ik maak jullie graag deelgenoot van gebeurtenissen in mijn werk en dagelijks leven en mijn reflecties daar op.”